گلچین نوحه های فارسی مرحوم حسین شانی اهل تبریز

نام نوحه:افتادن حضرت ابوالفضل(ع)از عقاب

آه از آن ساعت که بر کون انقلاب افتاده بود       پیکر  بی دست  عباس از  عقاب افتاده بود

آه   سرد  باد  آتش  روی   آب  افکنده     بود       بر   تراب  غم   عزیز  بو تراب    افتاده    بود

آسمان  از  کرده خود  شرمگین  گردیده بود       آفتاب از  گرمی  خود در عذاب   افتاده  بود

نوک پیکان سه شعبه بین طاقین خورده بود       ناله و شیون به طاق نه قباب   افتاده  بود

بسکه  لرزان   گشته  بود  گاه  افتادن  علم        بر دل    اطفال  زهرا  اضطراب  افتاده  بود

دست  از تن  رفت اما در  یسار  و  در  یمین        یک لوا آلوده خون یک مشک آب افتاده بود

پیکرش  از  نوک  پیکان  پاره پاره  چاک چاک   زخم شمشیرش بر اعضابی حساب افتاده بود

خون اعضایش زگرمی در بدن خشکیده بود        زخم  بر  سوزش  زتاب  آفتاب   افتاده   بود

شه به بالین سپهبد در همان ساعت رسید         بین  لشکر  بهر  قتلش  انقلاب  افتاده  بود

دید جسم ناخدا را غرق خون فلک نجات              یک  چمن  گل  گوئیا  بحر گلاب  افتاده  بود

شانی (ره)آن روزی که این اشعار دلکش مینوشت  جسم بیمارش میان رختخواب افتاده بود

نویسنده:رحیم سهرابی از تبریز

منبع: http://khoban.persianblog.ir

منبع اصلی: کلیات دیوان مرحوم حسین شانی جلد 1و2 چاپ 1386 انتشارات منشور تبریز

-------------------------------------- 

--------------------------------------

گلچین نوحه های فارسی مرحوم حسین شانی اهل تبریز

نام نوحه: زبانحال حضرت رقیه خطاب به حضرت زینب

عمه جان چیست گناهم همه شب تا به سحر     بر فلک  میرسد  آهم  همه شب تا به سحر

گر   سفر  کرده   به  مکه   پدر    تاج      سرم     زان سبب چشم براهم همه شب تا به سحر

بس  علی اکبر  و  عباس   کجا  کو    قاسم     چه شد آن عزت و جاهم همه شب تا به سحر

آفتاب   رخ    اکبر   نه  اگر   کرده        غروب      بس چرا چشم   بماهم  همه شب تا به سحر

بی سبب   رخ    بروی  خاک  نسایم  عمه        محضر   شاه  بخواهم  همه شب تا به سحر

شاه  گویند  شب آید  به حرمخانه خویش         انتظار   ره   شاهم      همه شب تا به سحر

گر سفر کرده به مکه شه دین از چه سبب       روی  این خاک سیاهم همه شب تا به سحر

شه  رود  مکه و  شهزاده  مگر  گردد اسیر        بسترم  هست گواهم همه شب تا به سحر

کهربا   شد   رخ   آن  که  برخم  کرد    نظر      من که خود چون پرکاهم همه شب تا به سحر

روزها   جامه ام  از   تابش  خور   پوسیده        سایه   گردیده     پناهم همه شب تا به سحر

توبه  گر  خواهی  توفیق  طلب  کن شانی       من  که در  فکر  گناهم همه شب تا به سحر

نویسنده:رحیم سهرابی از تبریز

منبع: http://khoban.persianblog.ir

منبع اصلی: کلیات دیوان مرحوم حسین شانی جلد 1و2 چاپ 1386 انتشارات منشور تبریز

-------------------------------------

گلچین نوحه های فارسی مرحوم حسین شانی اهل تبریز

نام نوحه: هراس لشکر یزید از حضرت ابوالفضل(ع)

به  سر   باز دارم    هوای     دگر                پرد  مرغ  روحم  به  جای  دگر

ندا   آید   از  خامه       پر      نوا                  گذر   کن   سوی عرصه   کربلا

بیابان  پر  از داد و شور شر است              همانا که  هنگامه محشر است

بر آن دشت هی لشکر آید  فرود               کند مرد جنگی به هر دم   ورود

همه غرق  آهن  همه کینه خواه               همه دشمن حق همه دین تباه

همه دشمن  ملک و  مال   علی                همه     تشنه   خون    آل علی

چو زجز و  چو خولی چوشمروسنان          گرفته   به کف  آب داده  سنان

به    سرداری   ابن سعد     عنید                فرستاده   بی حد  لشکر  یزید

به سرعت دوان  و  دمان   آمدند                 به   قتل    امام  زمان     آمدند

جهان    آفرین   تا    جهان  آفرید                 چنین   بی حیایی  نیاید    پدید

ندید  است  چشم  جهان  خراب                 به مهمان خود کس کند منع آب

نویسد  کسی  نامه دعوت  کند                 به مهمان چنین هتک حرمت کند

ندیدم کسی این چنین رای و کیش            کند میزبان  قصد مهمان خویش

که  مهمان  خود را کشد تشنه لب             که   کشتند  آن  فرقه   بی ادب

به دل ها  بسی  کینه ها  داشتند              بسا  این  عمل  نیک   پنداشتند

همه  دین و ایمان ز کف داده بود                همه  بر  قتال  شاه  آماده  بود

ولی  آن  سپه  را به دل بیم  بود                 دل   جنگجویان  به  دو نیم  بود

همه ترس از اشجع ناس  داشت                همه  بیم  از تیغ  عباس داشت

به  مردانگی   گر   کند  قد  علم                   نماند  ز   لشکر   بپا   یک   علم

یکی گفت این ثانی حیدر  است                یکی گفت به میدان کین اژدراست

یکی گفت  گر  تیغ  گیرد به کف                   نماند  بجا  دست و تیپ و نه صف

اگر    آن    نباشد    میان   سپه                    کنیم  این  سپه  را به زودی  تبه

چنین  گفت شمر ستمکار  دون                   من  اکنون ز لشکر  در آرم  برون

به صد  دام تزویر و افسون کنم                   ز   اردوی   آن   شاه  بیرون  کنم

روم  وعده  جاه  و  غزت   دهم                     نوید  امید   و     ریاست      دهم

بیامد  به مکر و فسون آن لعین                     به  نزدیک   خرگاه سلطان  دین

کنار     خیام     امام     انام                         چو ایستاد آن شوم و بی ننگ ونام

مخاطب  نمود   اشجع  ناس  را                    رشید   و    هنرپرور     عباس  را

به نزدیک شمر آمد آن خوشکلام                   قمر   شد  مقابل  به  ابر  ظلام

پس  آنگه بگفت  آن  لعین  عنید                    که ای نامدار و  شجاع و  رشید

دریغا   از  این   جلوه   روی   تو                      دریغا  از  این  زور  و  بازوی  تو

دریغا   از  این  قد  دلجوی    تو                      دریغا  از  این  زور  و   نیروی  تو

امان  نامه دارم  ز  میرم    برات                     که  یابی از این ورطه راه  نجات

تو هستی  مرا هم  قبیله از آن                     نمی خواهمی مرگ تو بی گمان

که حیف است این قامت افتد به خاک         شود چون تو  یک شیر جنگی هلاک

چنین پاسخی داد آن پنجه شیر                    مرا نیست غیر از  حسینم   امیر

امیری  حسین  و   نعم الامیر                         بدور ای سمتکار  شوم  و  شریر

تو    ای    ناخدای   یم       کربلا                    رضای  خدا  را  تو   گفتی   بلا

به  (شانی) کرامت  نما  از  کرم                    سراید  رثای  شما  این   رقم

 نویسنده:رحیم سهرابی از تبریز

منبع: http://khoban.persianblog.ir

منبع اصلی: کلیات دیوان مرحوم حسین شانی جلد 1و2 چاپ 1386 انتشارات منشور تبریز

--------------------------